SNEEUW

verhaal 24

Sneeuw op Het Beloofde Varkensland! Sprookjesachtiger dan dit kan het niet worden. Tijdens het lossen van de bouwmaterialen begon het al. Grote witte vlokken uit de grijze decemberlucht. Serieuze sneeuwvlokken. Droge. Ze bleven liggen. Dat ging de hele nacht zo door en nu ligt er een dik pak. Als hun deur weer opengaat, staan La Mama & Edwin met grote ogen naar buiten te kijken.

Wat hebben zij al veel meegemaakt. Hun hereniging, de reis naar Villa Varkensgeluk, stro, ruimte, buitenlucht, op een onbewaakt ogenblik de wijde wereld in, de aanvaring met de andere bofkonten, wildvreemde mensen op de koffie, en nu dit. En dat allemaal in negen dagen tijd.

Sneeuw! Ze zijn er beduusd van. De kleine Edwin wacht af wat zijn moeder doet. La Mama steekt haar neus omhoog en snuift de verstilde sneeuwlucht op. Ze heeft geen haast. Waarom zou ze? Dit is nog eens wat anders dan die scherpe amoniakstank die haar jarenlang de adem benam. Daar moest ze zich uit volle macht voor afsluiten. De sneeuw maakt iets in haar wakker. Met volle teugen haalt ze de zuivere lucht naar binnen. Koel, fris, tintelend, hoe het ruikt én hoe het aanvoelt, meerdere sensaties vallen samen. Hier zijn haar oplettende varkensneus en gevoelige varkenshuid voor gemaakt. Vrij kunnen ademen in versgevallen sneeuw, meer is er niet nodig voor ultiem varkensgeluk.

Maar er is nog meer.

De tijdelijke afbakening van hun uitloop is weg. Een klus die Jaro en Dennis meepakten na het lossen van de bouwmaterialen. Palen slaan en authentieke boerenhekken plaatsen. Mooie, van smeedijzer, vooroorlogs, toen niemand nog weet had van de hongerwinter en waar nu iedereen de gevolgen van kent: de bio-industrie. Nooit meer honger. Maar met verregaande consequenties voor de varkens: nooit meer naar buiten.

Nu heeft Villa Varkensgeluk een riante voortuin voor twee varkens die voorheen hun kont niet konden keren. Edwin kan niet meer wachten. Voorzichtig zet hij zijn hoefjes in de koude sneeuw. Nog een sensatie.

Ondertussen doen wij wat ons met sneeuw en vorst te doen staat. Zout strooien om de hooikap zodat de bofkonten zonder uitglijden kunnen ontbijten, wakken slaan in de waterbakken, bevroren waterleidingen van een isolerend jasje voorzien, heen en weer sjouwen met emmers drinkwater, piesen in een emmer omdat de wc niet meer doorspoelt, het oprijpad sneeuwvrij maken anders komt de Bofkontbus de dijk niet meer op, alle huisjes van extra stro voorzien, kieren en gaten met handenvol los stro dichtproppen, bevroren tuinslangen naar binnen slepen, ijsdrollen losbikken, warmtelampen ophangen bij de oudjes, en foto’s maken, heel veel foto’s maken.

En terwijl wij doorsloven vieren de bofkonten feest. Sneeuwpret!