DUURZAAM CADEAU
verhaal 23
Hébben ze eindelijk de vrijheid, zitten La Mama & Edwin weer achter slot en grendel. Straf voor hun uitbraak? Natuurlijk niet. La Mama krijgt een nieuw dak op haar Villa Varkensgeluk. Cadeautje van Ibis Hotels.’Kunnen we de varkens een plezier doen met ons keukenafval?’ vroeg de directeur van de hotelketen. ‘Onze hotels gaan aan de slag met duurzaamheid.’ We raakten aan de praat en toen bleef het niet bij een bak schillen.
‘Ibis Amsterdam Centre schenkt € 2.500 aan Het Beloofde Varkensland voor een nieuw dak op Villa Varkensgeluk. Deze donatie komt voort uit de energiebesparing door onze invoering van LED-verlichting,’ luidde hun persbericht. ‘Met dit uitgespaarde bedrag heeft Ibis Amsterdam Centre materialen gekocht voor een nieuw dak op Villa Varkensgeluk. Ibis Amsterdam Centre is goed in het bieden van onderdak aan mensen en nu dus ook aan varkens, met name aan La Mama en haar 170-ste biggetje Edwin. De materialen worden overhandigd aan Dafne Westerhof, de oprichter van Het Beloofde Varkensland. Voor het startschot van de actie stapte zij onlangs in de Bofkontbus met Zeeman naar Ibis Amsterdam Centre. Het grote varken zorgde voor de nodige hilariteit voor de deur van het hotel.’
En zo was het.
Het voltallige personeel stoof naar buiten toen we met Zeeman arriveerden. Iedereen wilde met hem op de foto. Stond die schat daar weer met zijn smile van oor tot oor. Daarna hield ik in de hal van het hotel een praatje over La Mama en Edwin.
En nu staat er een vrachtwagen voor Villa Varkensgeluk vol balken en dakplaten. Herman en Zeus zijn er niet bij weg te slaan. De directeur van Ibis is ook van de partij, hij heeft een paar collega’s meegenomen. Zo’n uitje naar Familie Bofkont wil niemand missen natuurlijk. Iedereen is uitgelaten. Zomaar loslopende varkens, nieuwsgierige stiertjes die voor hun voeten lopen, een gans die de boel wel even allemaal zal regelen, waar maak je dat mee?
Maar eerst koffie bij La Mama en haar Edwinnetje. De grote schuifdeur gaat open en daar liggen ze in het stro. De mannen moeten wel even slikken, de deur gaat ook meteen weer achter ze dicht. Wat een joekel van een beest! ‘Ga maar op die strobaal zitten,’ wijs ik achter La Mama. ‘Kriebel maar wat achter haar oren, dat vindt ze fijn.’ Even later zitten de hotelboys stoer te grijzen.
Na de koffie slepen we al het materiaal via het hooiluik van Villa Varkensgeluk de zolder op. Daarom moeten La Mama en Edwin een dagje binnen blijven. En als ze de volgende ochtend weer naar buiten mogen, wacht moeder en zoon een grote verrassing.