WELKOMSTFEESTJE

verhaal 27

Daags na het succès fou van Zeeman op de Nieuwjaarsduik van 2009, belde Jort Kelder. Hij sprak zijn bewondering uit over de happening. ‘Wát een organisatie moet dat voor jullie geweest zijn. En dan ook nog eens huisgemaakte vegetarische erwtensoep op het strand uitserveren!’

Goed om dat uit zijn mond te horen. Als ex-hoofdredacteur van een businessblad kent hij de klappen van de ondernemerszweep als geen ander. Je uit de naad werken, niet klagen en nooit opgeven. Het Beloofde Varkensland is een ‘onderneming’ met een hoger doel, kwetsbaar, want levende have, geen winst, liefdewerk oud papier. Personeel kunnen inhuren is er niet bij, van de wc schoonmaken tot en met de pers te woord staan, we doen alles zelf. En wat is het product? Voorlichting over Varkenswelzijn.

Nu staat 1 januari 2010 voor de deur.

Nog zo’n keer voor dag en dauw met Zeeman in Scheveningen arriveren is geen goed plan. De sneeuw houdt aan, we hebben onze handen vol aan het extra werk. De laatste dagen is het bar, de oostenwind giert over het erf, ik wil niet te ver van huis.

We gaan ons licht opsteken in Bloemendaal aan Zee. Ook daar doen ze aan de officiële Nieuwsjaarsduik. Kan Zeeman daar een beetje makkelijk het strand op en af? We treffen er een kribbige man in de weer met dranghekken en baniers. Alles wappert en zwiept om hem heen. ‘Wat is de bedoeling dan?’ Ik zeg niks. Wat is nou een van tevoren verklapte flashmob? Naar Parnassia dan maar? Geen Unox Nieuwjaarsduik, maar een rustige strandwandeling met Zeeman aan Zee en wie mee wil is welkom?

Dan krijg ik een telefoontje van de begeleider van Ilona. Ilona is uitgenodigd voor een oudjaarsfeest. Ook nog naar het strand op nieuwjaarsdag wordt dan wat veel. Klaar. Ik ben er uit. We slaan een jaartje over. Een echte ondernemer grijpt kansen en als het niet goed voelt, grijpt ie lekker niks.

Heerlijk. Ik kan weer ademhalen.

Nu heb ik de handen vrij voor het welkomstfeestje van La Mama & Edwin. Zondag 3 januari 2010. Ik voel aan mijn water dat dat een spannende dag gaat worden. Boer Edwin gaat zijn hele familie meenemen. Vrouw, kinderen, ouders, schoonouders. De voerleverancier zal er ook zijn met aanhang. Dat is de boerenkant, zeg maar. Hardcore varkensbusiness.

Aan de andere kant de vrienden van Familie Bofkont. Hardcore varkensfans. Het hol van de leeuw, zo voelt het als ik aan Boer Edwin denk. Zouden ze het er thuis aan tafel over hebben? Ook hij moet iets aan zijn water voelen: niet iedereen is de boeren goed gezind. Hoe zullen die varkensgekken naar hem en zijn familie kijken?