LOGEERMOEDER

verhaal 30

En dan is het eerste seizoen van het nieuwe jaar al weer bijna voorbij. Even uitblazen na de feestelijkheden rond de komst van La Mama en Edwin was er niet bij. Bij Familie Bofkont zit je verplicht 24/7 in de achtbaan. Had ik iets anders verwacht dan?

Het koninginnetje van het bal is La Mama is allang niet meer.

Zoals iedere nieuwkomer is ze opgegaan in de wereld van Familie Bofkont. We hebben getreurd om de vroege dood van Sokje, de verjaardagen gevierd van Gekke Goudoog, Brammetje en Bonestaakje, Wildeman onder zeil gebracht voor een tandartsbehandeling, Caesar uitgezwaaid naar de schapenhemel met de groeten aan Gevaarlijke Eddy, en ik raakte verwikkeld in een onverkwikkelijke rechtszaak vanwege een zwaar verwaarloosd varken, Eva, dat ik met toestemming van de politie asiel had verleend op Het Beloofde Varkensland en waar zelfs Gerard Spong geen uitweg meer in wist.

In het nieuwe leven van La Mama gebeurde ondertussen ook van alles.

Om te beginnen sloopte ze ruim een derde van de 169 biggenkopjes. Een postuum protest omdat ze zoveel biggetjes had geworpen in de bio-industrie? Ik denk het niet. La Mama is een varken. In of uit de gevangenis, wild of gefokt, ieder varken, van welk ras dan ook, beheerst de kunst van het slopen. Dat zit ze in de genen. De met bloed zweet en tranen uitgeknipte biggenkopjes, waar La Mama bij kon, ze gingen er allemaal aan. Zo langzamerhand begin ik dat systeem van stangen en buizen in de bio-industrie te snappen. Daar kan een blind paard geen kwaad doen, zelfs varkens niet meer.

En Edwin? De knokpartijtjes met Aagje en Mister Frisling zijn verleden tijd. Op een dag stonden ze met z’n tweetjes voor zijn neus in Villa Varkensgeluk. Mister Frisling had een opening gevonden in het hek en net zolang met zijn lange zwijnensnoet lopen wrikken en dauwen tot hij er door kon. Ook dat behoort tot het varkensrepertoire: inventiviteit.

Ineens heeft Edwin twee vriendjes.’Mam, mogen ze blijven slapen?’ En zo kreeg La Mama toch weer grut om zich heen. Ze is een gezellige logeermoeder, lief en toegankelijk. Ook voor de bezoekers is ze een goede gastvrouw. Iedereen is welkom in haar huisje, bruidegommen, zakenmannen, vriendinnengroepen, als ze maar lekker masseren. Edwin heeft de menselijke aanraking ook ontdekt. Hij weet niet hoe snel hij zich tussen de masseurs en zijn moeder moet wurmen, bang om ook maar een aaitje te missen.

Moeder en zoon maken het dus goed. Wat me wel opvalt is dat La Mama ont-zet-tend veel water drinkt. Zoveel dat Dokter Peter haar pies op kweekt zet. Ze zal toch geen suikerziekte hebben?