HET AANZIEN VAN 2009

verhaal 17

‘Veel nieuwe beesten opgenomen dit jaar?’ De cameraman reikt me een bekertje koffie aan. Eigenlijk heb ik pauze van Heerhugowaard tot Het Beloofde Varkensland. Ik hoef even niks anders dan achter La Mama en haar biggetje aan te rijden. Maar over Familie Bofkont komen altijd vragen, met of zonder camera erbij.

Ik begin te tellen. ‘Herman was de eerste, op 1 februari. Een stierkalfje.’ Daarna Obama. 14 februari.’

‘Obama?’

‘Ja een zwart buffelkalfje. 2009 is het Jaar van Os. En Obama is ook een os en de eerste zwarte president, snap je?’

‘Aha. Dus zo kom je aan die namen!’

‘Eigenlijk hebben ze hun naam al. Kwestie van ontdekken. Ik wacht altijd tot ik het zeker weet. Obama was een makkie. Wie kwam er daarna? Mister Frisling. 26 mei als ik me goed herinner. Een wildzwijnenbabytje, hij was in een wildrooster gevallen, zijn navelstrengetje zat er nog aan.’

‘Dat je al die data ook nog weet!’

‘Nou ja Obama op Valentijnsdag. Dat vergeet je niet meer. Waar waren we? Herman, Obama, Mister Frisling. Familie Kraak! Dat was in juni. 7 juni om precies te zijn. ‘s Ochtends werd ik gebeld door de politie. Liepen er drie zwarte varkens te zwerven op een gekraakt terrein in Amsterdam-Noord. De krakers waren gearresteerd en de overheid was al gebeld om de varkens af te voeren. Geen oormerken in, dus einde verhaal. Tot een van die agenten ineens aan Familie Bofkont dacht. Die hoeven niet te oormerken! ‘Kunt u ze komen halen, kijken wij de andere kant op.’ We hebben de varkens nog op het nippertje kunnen redden. Vader, moeder en een grote zoon. Werd ik ook nog bedreigd door die krakers. Dennis werd security, bleef slapen met een hooivork naast het luchtbed. Moeder Kraak bleek in verwachting. Op 3 september werden haar twee zoontjes geboren: Dikke Peter en Keessie. Twee maar. Kwam door haar conditie, het was geen vetpot bij die krakers.’

De cameraman hangt aan mijn lippen. Achterin de bus is het ook verdacht stil. Zo gaat het altijd. Familie Bofkont is een bron van verhalen. Het ene avontuur volgt het andere op. Ik moet ze toch eens allemaal opschrijven. Maar waar haal ik de tijd vandaan. Varkens redden is al een meer dan een dagtaak.

‘Even kijken, waar was ik? Aagje de Tweede, 3 november, ook bij boer Edwin vandaan. En toen hoorde ik over La Mama en zo is dat balletje gaan rollen. Dat is vandaag dus, 8 december. Maar nu moet ik even gaan opletten. We zijn er bijna.’

Dan rijdt boer Edwin stapsvoets het erf op. En wie staat er als eerste op hem te wachten? Aagje de Tweede!