ENKELE REIS VILLA VARKENSGELUK

verhaal 16

Tijd om te gaan. Buiten staan nu nog meer mensen te wachten. Ik zwaai naar Bianca. En wie zijn die twee anderen bij haar? ‘Mijn ouders,’ zegt boer Edwin. ‘En daar staat mijn voerleverancier, die wil Het Beloofde Varkensland ook wel eens zien.’ Ook is er nog meer pers aangeschoven. Zodra we onze neus laten zien krijgen Boer Edwin en ik een microfoon onder onze neus geduwd.

Ho, ho rustig aan.

Eerst moeten La Mama en haar biggetje veilig in de kar zitten. Boer Edwin had er op gestaan ze zelf te vervoeren. Een beetje jammer vond ik dat wel. Wat gaat er nou boven het VIP Vervoer van Familie Bofkont? Een ruime bus, dik stro, solarium voor in koude wintermaanden, lekkere hapjes onderweg, noem maar op. Maar ik snap het wel. Hij wil zijn superfokzeug zelf wegbrengen, achter zijn eigen auto, vrouw naast hem, ouders achterin, dit is een bijzondere dag voor de hele familie. Het is ze gegund. Ik hoop alleen wel dat La Mama geen last van claustrofobie heeft.

De kar staat enkele meters van de stal af. Boer Edwin heeft het pad er naar toe aan weerszijden afgeschot. Altijd een spannend moment, varkens van A naar B krijgen. Bij voorkeur geen pottenkijkers en zeker geen media. Die hebben altijd haast en geen gevoeliger dier dan het varken voor dat soort druk van buitenaf.

Voorzichtig tilt Boer Edwin het biggetje op en zet hem op de klep. Een zacht duwtje tegen zijn billen en hup de big loopt er al in. Nu zijn moeder nog. La Mama gaat haar big wel achterna het karretje in, maar binnen 1 seconde staat ze weer buiten. Diep ademhalen en nog een keer proberen. Al stonden er duizend mensen, niks van aantrekken.

Kom wijffie, even een beetje meewerken. Weet jij wel dat ‘de klep op’ eigenlijk enkele reis slachthuis betekent? Hoeven jullie lekker niet. Boer Edwin haalt er een handje voer bij.

Wat stond er ook alweer op die site van een transporteur?
‘Slachtzeugen.
Voor een groot aantal vermeerderaars verzorgen wij de handel én het transport van hun slachtzeugen. Wij zijn verantwoordelijk voor het transport naar een verzamelplaats waar de slachtzeugen gewogen worden. Veelal worden deze dieren afgenomen door slachterijen uit het buitenland.’

Ziezo. La Mama zit er weer in. Nu gauw de klep dicht en rijden maar. Boer Edwin & Co voorop, dan de bofkontbus, dan de media, de voerleverancier sluit de rij. De boys van EenVandaag rennen vooruit het weiland in voor een mooi lang shot van de hele karavaan. Daar gaan we. Enkele reis Villa Varkensgeluk. Op naar Het Beloofde Varkensland!