verhaal 12 – DE DAG DIE JE WIST DAT ZOU KOMEN

de Varkens Volvo van Het Beloofde Varkensland

DE DAG DIE JE WIST DAT ZOU KOMEN

verhaal 12

En dan is het nog maar twee nachtjes slapen. Slapen? Daar komt weinig meer van terecht. Ik krijg steeds meer ideeën. Een rode loper! Natuurlijk moeten Moedervarken 1281 en Big 170 over de rode loper hun nieuwe wereld in. Op naar Carpetland, even de dijk af, de proviniciale weg op en dan ben ik er al. ‘Kijk,’ wijs ik naar de verkoper, die me met een wezenloze blik aankijkt: várkens over een rode loper?! ‘Daar aan de overkant, daar zitten we. Het Beloofde Varkensland. Het komt ook op televisie. EenVandaag. Dat kent u toch wel?’ Hij knikt. ‘Heeft u misschien nog een leuk couponnetje liggen? U bent natuurlijk altijd van harte welkom, heeft u kinderen? Komt u gezellig met het hele gezin.’ Even later duikt hij het magazijn in. Als ik wegrij steekt hij zijn duim op naar het varken op de motorkap en zwaait zowat zijn arm uit de kom.

Taart! Natuurlijk moet er taart zijn. Daar zal het moedertje van opkijken. Ik storm naar de HEMA.’Appeltaart?’ vraagt de verkoopster meteen. ‘U bent toch van die varkens en die appeltaartbestellingen?’ Ik twijfel. Is appeltaart niet te gewoontjes? Slagroom is feestelijker. Of zou ze mokka lekkerder vinden? Weet u wat? Doe die maar. Ik wijs naar de half slagroom/half mokka. Een echte feesttaart. De verkoopster pakt drie dozen. Een voor moeder, een voor haar kind en een voor hun gasten. ‘Veel plezier met de varkens!’

Slingers! Natuurlijk moeten er slingers hangen. De klussers hebben zich het apezuur geklust. Villa Varkensgeluk is een plaatje. Kan zo op Funda, ik zou er een moord voor doen. Wat een goed idee van Cees om Orson te introduceren. Een schitterend debuut. Orson baggerde in een moordend tempo de hele entree uit, een grote zompige zooi waar zelfs een varken niet blij meer van werd. Die troep moest allemaal weg, waar zou ik anders die rode loper neer kunnen leggen? Slingers dus voor de komst van de bewoners én voor de opening van dit droompaleisje.

Maar wacht eens even. Waarom ook geen slingers in de stal om hun vertrek te vieren? Zou de boer dat goed vinden? Vast wel. Hij is zelf ook in een feeststemming, dat merk ik als we bellen om het draaiboek door te spreken. Ook voor hem en zijn gezin is dit een grote gebeurtenis. Een foto! Natuurlijk moet er van hem en zijn superfokzeug een foto in Villa Varkensgeluk hangen. Weer een aantekening op het nog-te-doen-lijstje.

Nog één nachtje slapen. Dat had ik gedroomd…

Op het laatste nippertje zie ik ineens iets voor me. Ja natuurlijk! Dat moet nog. On-moge-lijk. Maar het móet en het zál. Waar ligt die scherpe schaar?