BIJ FAMILIE BOFKONT

verhaal 18

De halve Familie Bofkont is uitgelopen. Het ontvangstcomité staat weer klaar. Een nieuwe bofkont erbij! Ze willen er niks van missen. Aagje de Tweede loopt boer Edwin letterlijk voor de voeten. Brutale Griet is niet bij het veekarretje weg te slaan.

Hé daar heb je Richard Mouw ook! Fotojournalist van de Telegraaf, al jaar en dag kind aan huis bij Familie Bofkont. Waar je ook kijkt, het erf ziet er schitterend schoon uit. Cees en Orson staan er bij te glunderen. Waar zou Familie Bofkont zijn zonder hun vrijwilligers?

Ondertussen kijken de meekomers hun ogen uit. Koeien die zomaar naast je komen staan om een praatje te maken, varkens die hun neus tegen je aanduwen om kennis met je te maken. Een schaap dat alles peinzend staat op te nemen. De veevoerleverancier kan er niet over uit. ‘Dat is Caesar,’ wijs ik naar onze penseur. ‘Die houdt altijd alles in de gaten. Brutale Griet, Aagje de Tweede, ook van boer Edwin, Juffrouw Loes.’ Als een goede gastvrouw doe ik even een vliegensvlug voorstelrondje. ‘Cees wil jij koffiezetten? Dan kunnen we zo aan de taart!’

Boer Edwin wil aan de slag. Maar eerst moet de rode loper nog uitgerold. Had je dat niet eerder kunnen doen? Ik zie het hem denken. Maar nee, eerder had geen zin. Ik ken mijn rouwdouwers. Dit is een varkensvrijstaat boer Edwin. Hier maken de varkens de dienst uit.

De mediamannen, allemaal mannen, dribbelen weer hun onrustige rondjes. ‘Dafne kun je even een vraag beantwoorden? Dafne kun je even deze kant opkijken? Dafne, heb je nu even tijd voor ons gesprekje?’ Ze hebben allemaal hun eigen belang. De een moet voor sluitingstijd zijn stukje af hebben, de ander moet als de sodemieter zijn plaatje naar de fotoredactie verzenden, de volgende moet de montagekamer nog induiken. Maar nee, nee, nee. Ik moet me niet gek laten maken.

Rustig ademhalen, vriendelijk knikken, blijven glimlachen, maar ondertussen mijn eigen ding blijven doen. Het gaat om Familie Bofkont. De dieren gaan altijd voor. La Mama moet over die rode loper. Dat is het enige waarmee ik me nu moet bezighouden.

Ziezo. Het knalrode couponnetje ligt in de modder. Maagdelijk mooi nog. Hoogste tijd om La Mama officieel te verwelkomen. Nu komt het op logistiek aan, en rap ook, voor je het weet is die rode loper een natte zwarte bende.

Boer Edwin doet een poging om bij de klep te komen. Brutale Griet verspert hem de weg. Van pure opwinding staat ze met haar neus tegen de veekar aangedrukt, niet van plan om een stap te verzetten. Welkom in de Wereld van Familie Bofkont!