WERK AAN DE WINKEL
verhaal 9
Ik had dan wel zo stoer geroepen dat er een mooie plek was voor fokzeug 1281 en haar big 170, die ruimte moest dan nog wel eerst even gecreëerd worden. Hun beoogde huisje had al jaren goede dienst voor Familie Bofkont gedaan. Eerst als kalvercrèche voor Brutale Griet & Rosamunde, Aagje & Vrouw Vos resideerden er, er waren kuikentjes geboren, maar de laatste jaren stonden er alleen nog maar spullen in. Vergeten gereedschap, een oude bankschroef, fietsen, stukken hout, oude matrassen, van dat werk, gauw achter de deur gesmeten, poppetje gezien kastje dicht. Maar dit riante onderkomen voor oude troep verdiende meer. Dit moest een paleisje worden voor een gepensioneerd varken met haar laatste biggetje. De ultieme reden voor een grootscheepse rehabilitatie. Werk aan de winkel!
Jaro, Cees, Tjerk, Lasse, Dennis, Orson, iedereen werd opgetrommeld. Het lieve witte huisje, op Het Beloofde Varkensland ‘White House’ genoemd, moest om te beginnen weer wit worden. Eerst de buitenkant dan maar, konden we die nachtmerrie binnen nog even voor ons uitschuiven en ook heel belangrijk: meteen resultaat van al dat geploeter.
Aan opzichters geen gebrek. De opgroeiende, nieuwsgierige stiertjes Herman & Zeus liepen de mannen voortdurend te controleren, Piet liep maar om ze heen te scharrelen, hij was niet bij ze weg te slaan, en Zeeman, die lieve Zeeman, forceerde met zijn sterke varkensneus de deur om vast een kijkje binnen te nemen. De bejaarde Rosamunde & Brutale Griet lagen te herkauwen onder de hooikap en volgden met hun kalme blik al die bedrijvigheid op de voet.
De vorderingen van het werk plus de opwinding van de komst van de-allereerste-vrijgekochte-afgeschreven-fokzeug-uit-de-intensieve-varkenshouderij, gaven vleugels. Toch moesten we de datum van De Grote Dag nog een keer uitstellen. Inmiddels waren er meerdere partijen bij betrokken. Om te beginnen natuurlijk de hoofdrolspeelster fokzeug 1281. Na het spenen van haar pleegbiggen moest ze nog voldoende tijd ‘droog’ staan om een uierontsteking uit te sluiten. Waar kon ze dat beter doen dan bij haar boer? Hij kende die klappen van de zweep als geen ander.
Dan de agenda’s van de klussers. Wie kon wanneer weer? Wannneer kon het droomhuisje voor de pensionada opgeleverd worden? En last but not least, de media. Dit was zo’n groot moment, dat verhaal moest de wereld maar eens in. De boer bleek voorzitter van de Vakgroep Varkenshouderij van LTO Noord. Hij wilde die kans op ‘een stukje positieve publiciteit voor de varkenshouderij’ wel grijpen. Het was hem van harte gegund en natuurlijk was het ook leuk voor Familie Bofkont.
We hadden eerder goede zaken gedaan met EenVandaag. Zij maakten een prachtige reportage over de door studenten mishandelde Maximiliaan, dus ja EenVandaag was welkom. En eindelijk, eindelijk kwamen we dan tot een datum voor THE BIG DAY: Dinsdag 8 december 2009.