DE PRAALWAGEN

verhaal 38

In Heerhugowaard zijn La Mama & Edwin zo langzamerhand wereldberoemd. Zoals dat gaat: de krant moet elke dag vol, de weekbladen gevuld, de glossy’s willen weten wat Jort Kelder er van vindt, Giel Beelen vraagt mij over een nieuw varkensspeeltje in de bio-industrie, en voor de televisie is het elk jaar weer Dierendag.

Dan nog de wirwar aan dierenblaadjes, de bulletins van de Dierenambulances, regionale krantjes, plaatselijke sufferdjes. Overal duiken La Mama & Edwin weer op.

Iedere keer breng ik moeder en zoon ter sprake. Boer Edwin speelt daar aardig op in. Als voorzitter van de Varkenshouderij LTO Noord grijpt hij zijn kansen. Ook hij wordt nogal eens gevraagd voor een interviewtje hier of een quote’je daar en ook hij haalt waar mogelijk zijn ‘Superfokzeug 1281’ weer van stal.

Er zitten veel kanten aan het verhaal van La Mama & Edwin. Ten eerste hoe ziet het leven van fokzeugen eruit, hoe is dat zo gekomen, waarom kan dat niet anders, wie is daar verantwoordelijk voor, dan het verhaal van de boer die zich varkensvermeerderaar noemt maar niet de klootzak is waar veel mensen hem voor houden, dan het lot van de biggetjes, de rol van de consument, en ga zo maar door.

Het verhaal van La Mama & Edwin leent zich er bij uitstek voor om dat zware onderwerp van de bio-industrie in hapklare brokken op te dienen. Een waargebeurd sprookje: mooi, licht en hoopvol.

Wieteke Biesheuvel wijdt er haar column in het dubbeldikke zomernummer van de Libelle aan: ‘Verhalen vertellen zit haar in het bloed, gepassioneerde betrokkenheid bij dierenwelzijn nog meer. Praten met Dafne Westerhof, varkens-hoedster op Het Beloofde Varkensland, is een feest omdat ze nooit zonder mooie woorden zit. Wanneer Dafne vertelt hang je aan haar lippen en ik moet op deze plek echt even een waargebeurd sprookje doorgeven.’

Op een dag krijg ik een trots berichtje van Boer Edwin.

‘Ook hier in Heerhugowaard blijft La Mama nog rond waaien. Wij hebben bij ons elk jaar de Volksspelen. Een groot spektakel met versierde wagens en een soort zeskamp. Een van de wagens stond in het teken van La Mama. Op de wagen stonden een paar mensen verkleed als varken compleet met ligbad en rollator en natuurlijk haar eigen huisje Villa Varkensgeluk.’

Moet je je voorstellen.

Staan Boer Edwin met vrouw en kinderen langs de kant van de weg naar die optocht te kijken, komen La Mama & Edwin ineens op een praalwagen voorbij. En dat daar een vergadering over geweest is bij die club van de Volksspelen. ‘Jongens wat gaan we dit jaar doen? Laten we die gepensioneerde zeug doen! Ja! Lachen! Wie gaat er met een varkenskop? Ik! Nee, ik! Ja en dan doe ik die big!’

Een BN’er die niet gepersifleerd wordt, telt niet mee. Pas als ze je gaan nadoen, ben je een echte ster.

La Mama & Edwin behoren nu ook tot dat sterrendom. Niet als BN’ers, maar als BV’ers. Beroemde Varkens.