JARIG

verhaal 34

18 Mei 2010

‘Beste Dafne,
Vanuit Heerhugowaard willen we je vragen of je de felicitaties over wil brengen aan La Mama. Ze is vandaag 6 jaar geworden. Wij wensen haar nog een lang en gelukkig leven toe bij jou op Het Beloofde Varkensland. We komen snel weer eens langs. Groeten van de Varkenshoeve.’

De Varkenshoeve? Dat zijn boer Edwin en zijn familie! Kijk nou toch eens. Wat attent. Hij is er dus nog steeds mee bezig. Dat bedoel ik nou. Wat moet er niet allemaal in zijn hoofd omgaan? Zijn superfokzeug 1281 naar een farmsanctuary brengen met geld toe, thuis de biggen castreren, vleesvarkens afleveren, zeugen insemineren, dierenactivisten van zich af zien te houden, de financieën rondfietsen, toenemende kritiek van de samenleving het hoofd bieden, het reilen en zeilen van zijn gezin, en nog zoveel meer.

En wat moet hij nou van die Dafne denken? Ze lijkt heel redelijk, maar is dat ook zo? Hij zag al die interviews toch liggen? Man wat heeft dat mens een hoop aandacht van de media. In Vee & Gewas, zijn eigen vakliteratuur: ‘Ik ben niet tegen boeren, maar wel tegen de bio-industrie.’

‘Varkens kennen in hun korte leven alleen maar pijn en vernedering,’ met koeienletters in een life-style blad. En: ‘Dagelijks strelen geeft lekkerder vlees,’ kopte een Belgische krant zelfs. Waar hij ook keek, overal lagen opengeslagen tijdschriften en dagbladen met haar uitspraken. Ze is niet tegen de boeren, zegt ze, wil workshops organiseren met boeren en burgers in elkaars schoenen, maar wat moet hij daarmee?

Zoiets zal het zijn.

Ik kan me er iets bij voorstellen. Maar genoeg ingeleefd in de boeren nu. La Mama is jarig! Voor de foto zet ik haar een feesthoedje op. Ze loopt ermee naar haar buren. Ik noem ze de zomerbuurvrouwen. Vleeskoeien. Blonde d’ Aquitaine. In de herfst worden ze weer opgehaald. Dan gaan de moeders elders op stal en hun kalfjes naar de slacht of mesterij als er nog niet genoeg vlees op hun botten zit.

Ze kijken nieuwsgierig naar La Mama. Van varkens weet ik inmiddels vrij aardig wat er in ze omgaat. Die doen daar ook niet geheimzinnig over. Zint het ze niet? Dan trekken ze een scheur open. Zijn ze blij? Dan maken ze een dansje. Maar koeien blijven het mysterie zelve. Die peilloze ogen, die zogenaamde kalmte, maar ondertussen…